Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

a surname of Caligula

  • 1 castrum

    castrum, i, n. [kindred with casa, q. v.].
    I.
    In sing., any fortified place; a castle, fort, fortress (more rare than castellum):

    ei Grunium dederat in Phrygiā castrum, etc.,

    Nep. Alcib. 9, 3; Liv. 32. 29, 4; Dig. 27, 1, 17 fin.
    B.
    Esp., nom. propr.
    1.
    Castrum Altum or Album, in Hispania Tarraconensis, Liv. 24, 41, 3.—
    2.
    Castrum Inui, or simply Castrum, an ancient city of the Rutuli, near Ardea, Verg. A. 6, 775;

    called Castrum,

    Ov. M. 15, 727; Sil. 8, 359. —
    3.
    Castrum Novum, a city on the seacoast of Etruria, Liv. 36, 3, 6; Plin. 3, 5, 8, § 51.—
    4.
    Another Castrum Novum, on the sea-coast of Picenum, now Giulia Nova, [p. 299] Plin. 3, 13, 18, § 110; also called absol. Castrum, Vell. 1, 14, 8.—
    5.
    Castrum Truentinum, a maritime city of Picenum, on the river Truentus, Cic. Att. 8, 12, B, 1;

    also called Truentum,

    Plin. 3, 13, 18, § 110.—
    6.
    Castrum Vergium, a fortress of the Bergistani in Hispania Tarraconensis, now Berga, Liv. 34, 21, 1.—Far more freq.,
    II.
    In plur.: castra, ōrum, n. ( castra, ae, f.: castra haec vestra est, Att. ap. Non. p. 200, 30; Trag. Rel. p. 238 Rib.).
    A.
    Lit., several soldiers ' tents situated together; hence, a military camp, an encampment; among the Romans a square (quadrata);

    later, after the manner of the Greeks, sometimes circular, or adjusted to its situation,

    Veg. Mil. 1, 23. It was surrounded by a trench (fossa) and a wall (vallum), and had four gates: Porta Praetoria, the front, chief gate, on the opp. side from the enemy, from which the legions marched; opp. to this, Porta Decumana (in later times Porta Quaestoria), the back gate;

    Porta Principalis Dextra, and Porta Principalis Sinistra, situated on the two sides of the camp,

    Liv. 40, 27, 4 sq.; cf. Dict. of Antiq.—
    b.
    Phrases.
    (α).
    With adj.:

    stativa,

    occupied for a long time, permanent, Cic. Verr. 2, 5, 12, § 29; Caes. B. C. 3, 30; 3, 37; Sall. J. 44, 4; Tac. A. 3, 21:

    aestiva,

    summer camp, id. ib. 1, 16; Suet. Claud. 1:

    hiberna,

    Liv. 29, 35, 13 (more freq. absol. aestiva and hiberna, q. v.):

    navalia,

    an encampment on the shore for protecting the fleet and the troops while landing; sometimes connected with the ships drawn to land, Caes. B. G. 5, 22 Herz.; cf. id. ib. 5, 11; Liv. 29, 35, 13;

    called also nautica,

    Nep. Alcib. 8, 5; id. Hann. 11, 6 (cf. id. ib. § 4; Liv. 44, 39): lunata, crescent-shaped, Auct. B. Afr. 80.—With numerals:

    una,

    Tac. A. 4, 2:

    bina,

    Cic. Phil. 12, 11, 27; Liv. 4, 27, 3:

    quina,

    Caes. B. C. 3, 9.—
    (β).
    With verb:

    locum castris antecapere,

    Sall. J. 50, 1; cf.:

    capere locum castris,

    Liv. 4, 27, 3; 9, 17, 15;

    and montes castris capere,

    Tac. A. 12, 55: castra metari, Cael. ap. Non. p. 137, 18; Caes. B. C. 3, 13, 3; Hirt. B. G. 8, 15 al.:

    facere,

    Caes. B. G. 1, 48; Nep. Milt. 5, 2; Cic. Verr. 2, 5, 12, § 29 al.:

    ponere,

    Caes. B. G. 2, 5; 7, 35; Nep. Hann. 5 fin.:

    ponere et munire,

    Sall. J. 75, 7:

    munire,

    Caes. B. G. 1, 49; Liv. 44, 39, 1:

    communire,

    Caes. B. G. 5, 49; Liv. 23, 28, 3:

    castra castris conferre,

    id. 10, 32, 5; 23, 28, 9:

    castris se tenere,

    Caes. B. G. 1, 40, 8:

    castra movere,

    to break up, to decamp, id. ib. 1, 39 fin.; also syn. with to march forth from a camp, id. ib. 1, 15 Herz.; 1, 22; 2, 2; Sall. C. 57, 3; Nep. Dat. 8, 4; id. Eum. 12 fin. et saep.—Hence, also, promovere, Caes. B. G. 1, 48:

    movere retro,

    Liv. 2, 58, 3:

    removere,

    id. 9, 24, 4:

    proferre,

    Caes. B. C. 1, 81:

    castris castra inferre,

    Enn. Trag. 201 Vahl.—
    c.
    Castra Praetoriana, Praetoria, Urbana or simply Castra, the barracks of the Prœtorians in the suburbs of Rome, Suet. Tib. 37; id. Claud. 21; Tac. A. 4, 2; Suet. Aug. 29; id. Claud. 36; Dig. 48, 5, 15. —
    d.
    Castrorum filius, a surname of Caligula, who was brought up in the camp, Suet. Calig. 22; Aur. Vict. Caes. 3.—So, Castrorum mater, an appellation of Faustina, the wife of the emperor Marcus Aurelius, because she accompanied him in an expedition against the Quadi, Capitol. Marc. Aur. 26.—Hence both appell. in later inscriptions as titles of the Roman emperors and empresses.
    B.
    Esp. as nom. propr., like castrum.
    1.
    Castra Corneliana or Cornelia, on the north coast of Africa, near Utica, so called because the elder Scipio Africanus first pitched his camp there, after his landing in Africa, in the second Punic war, Caes. B. C. 2, 24; 2, 25; 2, 37; Mel. 1, 7, 2; Plin. 5, 4, 3, § 24.—
    2.
    Castra Caecilia, in Lusitania, Plin. 4, 22, 35, § 117.—
    3.
    Castra Hannibalis, a seaport town in Bruttium, Plin. 3, 10, 15, § 95.—
    4.
    Castra Pyrrhi, a place in Grecian Illyria, Liv. 32, 13, 2.—
    5.
    Castra Vetera or Vetera, a place on the Lower Rhine, now Xanthen, Tac. H. 4, 18; 4, 21; 4, 35; id. A. 1, 45.—
    6.
    Castra Alexandri, a district in Egypt, Curt. 4, 7, 2; Oros. 1, 2.—
    C.
    Meton.
    1.
    Since, in military expeditions, a camp was pitched each evening, in the histt. (esp. Livy) for a day ' s march:

    secundis castris ( = bidui itinere) pervenit ad Dium,

    Liv. 44, 7, 1; so Tac. H. 3, 15; cf.:

    alteris castris,

    Liv. 38, 13, 2; Curt. 3, 7.—

    So tertiis castris,

    Liv. 38, 13, 11; 38, 24, 1; Tac. H. 4, 71:

    quartis castris,

    Liv. 44, 46, 10:

    quintis castris,

    Caes. B. G. 7, 36; Liv. 28, 19, 4:

    septimis castris,

    id. 40, 22, 1:

    decimis castris,

    id. 27, 32 fin.; 28, 33, 1.—
    2.
    Military service (hence, often opp. forum and toga), Nep. Epam. 5, 4; Vell. 2, 125, 4; Tib. 4, 1, 39:

    qui magnum in castris usum habebant,

    Caes. B. G. 1, 39.—
    3.
    Of beehives:

    cerea,

    Verg. A. 12, 589:

    in apium castris,

    Pall. 1, 37, 4.—
    4.
    Of a sheepfold, Col. 6, 23, 3.—
    5.
    Of political parties, regarded as arrayed in hostility:

    si ad interdicti sententiam confugis... in meis castris praesidiisque versaris,

    Cic. Caecin. 29, 83.—
    6.
    Of philosophical sects:

    Epicuri castra,

    Cic. Fam. 9, 20, 1:

    O castra praeclara (Epicuri)!

    id. ib. 7, 12, 1; Hor. C. 3, 16, 23; Sen. Ep. 2, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > castrum

  • 2 Paulina

    1.
    paulus ( paull-), a, um, adj. [for paurulus; Gr. root pauros; cf. misellus for miserulus].
    I.
    In gen., little, small (anteclass. and poet.):

    paulo momento huc vel illuc impelli,

    Ter. And. 1, 5, 31:

    paulo sumptu,

    id. Ad. 5, 4, 22:

    pauper a paulo lare,

    Varr. L. L. 5, § 92 Müll.: paula trua, Titin. ap. Non. 19, 19.—
    (β).
    Subst.: pau-lum, i, n., a little, a trifle: de paulo paululum [p. 1318] hoc tibi dabo, Plaut. Curc. 1, 2, 31:

    quasi vero paulum intersiet,

    Ter. Eun. 4, 4, 18:

    an paulum hoc esse tibi videtur?

    id. ib. 5, 2, 18;

    5, 8, 38: agelli paulum,

    id. Ad. 5, 8, 26:

    supplicī,

    id. And. 5, 3, 32; so,

    negotī,

    id. Heaut. 3, 1, 92:

    lucri,

    id. ib. 4, 4, 25:

    paulum huic Cottae tribuit partium,

    allotted a small part of his defence, Cic. de Or. 1, 53, 229:

    nil Aut paulum abstulerat,

    Hor. Ep. 1, 15, 33:

    ubi paulum nescio quid superest,

    Juv. 11, 47: post paulum, v. infra. —
    II.
    Adverb. uses.
    A.
    Abl.: paulo, by a little, a little, somewhat.
    1.
    With comp.:

    paulo prius,

    Plaut. Men. 4, 3, 7:

    liberius paulo,

    Cic. Or. 24, 82:

    civis haud paulo melior, quam, etc.,

    id. Att. 2, 12, 3:

    paulo secus,

    id. de Or. 3, 30, 119:

    haud paulo plus,

    id. Fam. 7, 1, 3:

    paulo minus consideratus,

    id. Quint. 3, 11:

    paulo magis affabre factus,

    id. Verr. 1, 5, 14:

    verbis paulo magis priscis uti,

    id. Brut. 21, 82:

    paulo longius processerant,

    Caes. B. G. 2, 20:

    maturius paulo,

    id. ib. 1, 54:

    paulo minus quatuordecim annos,

    a little under, Suet. Ner. 40:

    paulo minus, quam privatum egit,

    id. Tib. 26:

    paulo minus octogesimo aetatis anno decessit,

    Plin. Ep. 7, 24, 1:

    paulo minus quinque millia,

    id. Pan. 28, 4.—
    2.
    Esp. with ante, post:

    quae paulo ante praecepta dedimus,

    Cic. Part. 39, 137:

    paulo ante,

    id. Verr. 2, 4, 3, § 6; Juv. 6, 227; 9, 114:

    post paulo,

    just after, a little after, Sall. C. 18, 3; Liv. 22, 60. —
    3.
    With words and expressions implying superiority or comparison:

    magnitudine paulo antecedunt,

    Caes. B. G. 6, 26:

    verba paulo nimium redundantia,

    Cic. de Or. 2, 21, 88:

    histrio si paulo se movit extra numerum,

    id. Par. 3, 2, 26:

    paulo ultra eum locum,

    Caes. B. C. 3, 66:

    paulo mox,

    Plin. 18, 28, 68, § 268.—
    4.
    Without comparison (rare), a little, somewhat:

    paulo qui est homo tolerabilis,

    Ter. Heaut. 1, 2, 31:

    ut non solum gloriosis consiliis utamur, sed etiam paulo salubribus,

    Cic. Att. 8, 12, 5:

    aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Lux mea, etc.,

    Cat. 68, 131.—Hence,
    B.
    Acc.: paulum, a little, somewhat:

    paulum supra eum locum,

    Caes. B. G. 6, 9:

    epistolae me paulum recreant,

    Cic. Att. 9, 6, 5:

    paulum differre,

    id. Agr. 2, 31, 85:

    requiescere,

    id. de Or. 1, 62, 265:

    commorari,

    id. Rosc. Com. 10, 28: scaphae paulum progressae, Sall. ap. Gell. 10, 26, 10 (Hist. 1, 60 Dietsch):

    paulum aspectu conterritus haesit,

    Verg. A. 3, 597.—
    (β).
    With adv. of time or place:

    post paulum,

    a little later, after a short time, Caes. B. G. 7, 50; Quint. 9, 4, 19; 2, 17, 25; 11, 3, 148:

    ultra paulum,

    id. 11, 3, 21; cf.:

    infra jugulum,

    Suet. Caes. 82; cf. also: paulum praelabitur ante, Cic. poët. N. D. 2, 43, 111.—
    (γ).
    With comp.:

    haud paulum major,

    Sil. 15, 21:

    tardius,

    Stat. Th. 10, 938.
    2.
    Paulus ( Paull-), i, m., a Roman surname (not a praenomen; cf. Borghesi Framm. de' Fasti Cons. i. p. 49, and his Dec. Numism. 4, n. 10) of the Æmilian family, Cic. Lael. 6, 21; id. Verr. 2, 5, 6, § 14.
    I.
    L. Aemilius Paulus, a consul who fell in the battle near Cannœ, Hor. C. 1, 12, 38; Cic. Sen. 20, 75; id. Div. 2, 33, 71.—
    II.
    The son of no. I., the adoptive father of the younger Scipio and the conqueror of Perseus, Cic. Rab. Post. 1, 2; id. Sen. 6, 15. —
    III.
    Q. Paulus Fabius Maximus, a consul A. U. C. 743, Front. Aquaed. 100.—
    IV. V. VI.
    Sergius Paulus, proconsul in Cyprus, Vulg. Act. 13, 7.—Hence,
    A.
    Paulĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Paulian:

    Pauliana victoria,

    the victory of L. Æmilius Paulus over Perseus, Val. Max. 8, 11, 1: Pauliana responsa, of the jurist J. Paulus, Dig. praef. ad Antecess. § 5.—
    B.
    Paulī-nus ( Paull-), a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Pauline, only as a Roman surname.—Subst.
    1.
    Paulīnus, i, m.:

    C. Suetonius Paulinus,

    Tac. A. 14, 29.—
    2.
    Paulīna, ae, f.:

    Lollia Paulina,

    wife of the emperor Caligula, Suet. Calig. 25; Tac. A. 12, 1; Plin. 9, 35, 58, § 117.

    Lewis & Short latin dictionary > Paulina

  • 3 Paullus

    1.
    paulus ( paull-), a, um, adj. [for paurulus; Gr. root pauros; cf. misellus for miserulus].
    I.
    In gen., little, small (anteclass. and poet.):

    paulo momento huc vel illuc impelli,

    Ter. And. 1, 5, 31:

    paulo sumptu,

    id. Ad. 5, 4, 22:

    pauper a paulo lare,

    Varr. L. L. 5, § 92 Müll.: paula trua, Titin. ap. Non. 19, 19.—
    (β).
    Subst.: pau-lum, i, n., a little, a trifle: de paulo paululum [p. 1318] hoc tibi dabo, Plaut. Curc. 1, 2, 31:

    quasi vero paulum intersiet,

    Ter. Eun. 4, 4, 18:

    an paulum hoc esse tibi videtur?

    id. ib. 5, 2, 18;

    5, 8, 38: agelli paulum,

    id. Ad. 5, 8, 26:

    supplicī,

    id. And. 5, 3, 32; so,

    negotī,

    id. Heaut. 3, 1, 92:

    lucri,

    id. ib. 4, 4, 25:

    paulum huic Cottae tribuit partium,

    allotted a small part of his defence, Cic. de Or. 1, 53, 229:

    nil Aut paulum abstulerat,

    Hor. Ep. 1, 15, 33:

    ubi paulum nescio quid superest,

    Juv. 11, 47: post paulum, v. infra. —
    II.
    Adverb. uses.
    A.
    Abl.: paulo, by a little, a little, somewhat.
    1.
    With comp.:

    paulo prius,

    Plaut. Men. 4, 3, 7:

    liberius paulo,

    Cic. Or. 24, 82:

    civis haud paulo melior, quam, etc.,

    id. Att. 2, 12, 3:

    paulo secus,

    id. de Or. 3, 30, 119:

    haud paulo plus,

    id. Fam. 7, 1, 3:

    paulo minus consideratus,

    id. Quint. 3, 11:

    paulo magis affabre factus,

    id. Verr. 1, 5, 14:

    verbis paulo magis priscis uti,

    id. Brut. 21, 82:

    paulo longius processerant,

    Caes. B. G. 2, 20:

    maturius paulo,

    id. ib. 1, 54:

    paulo minus quatuordecim annos,

    a little under, Suet. Ner. 40:

    paulo minus, quam privatum egit,

    id. Tib. 26:

    paulo minus octogesimo aetatis anno decessit,

    Plin. Ep. 7, 24, 1:

    paulo minus quinque millia,

    id. Pan. 28, 4.—
    2.
    Esp. with ante, post:

    quae paulo ante praecepta dedimus,

    Cic. Part. 39, 137:

    paulo ante,

    id. Verr. 2, 4, 3, § 6; Juv. 6, 227; 9, 114:

    post paulo,

    just after, a little after, Sall. C. 18, 3; Liv. 22, 60. —
    3.
    With words and expressions implying superiority or comparison:

    magnitudine paulo antecedunt,

    Caes. B. G. 6, 26:

    verba paulo nimium redundantia,

    Cic. de Or. 2, 21, 88:

    histrio si paulo se movit extra numerum,

    id. Par. 3, 2, 26:

    paulo ultra eum locum,

    Caes. B. C. 3, 66:

    paulo mox,

    Plin. 18, 28, 68, § 268.—
    4.
    Without comparison (rare), a little, somewhat:

    paulo qui est homo tolerabilis,

    Ter. Heaut. 1, 2, 31:

    ut non solum gloriosis consiliis utamur, sed etiam paulo salubribus,

    Cic. Att. 8, 12, 5:

    aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Lux mea, etc.,

    Cat. 68, 131.—Hence,
    B.
    Acc.: paulum, a little, somewhat:

    paulum supra eum locum,

    Caes. B. G. 6, 9:

    epistolae me paulum recreant,

    Cic. Att. 9, 6, 5:

    paulum differre,

    id. Agr. 2, 31, 85:

    requiescere,

    id. de Or. 1, 62, 265:

    commorari,

    id. Rosc. Com. 10, 28: scaphae paulum progressae, Sall. ap. Gell. 10, 26, 10 (Hist. 1, 60 Dietsch):

    paulum aspectu conterritus haesit,

    Verg. A. 3, 597.—
    (β).
    With adv. of time or place:

    post paulum,

    a little later, after a short time, Caes. B. G. 7, 50; Quint. 9, 4, 19; 2, 17, 25; 11, 3, 148:

    ultra paulum,

    id. 11, 3, 21; cf.:

    infra jugulum,

    Suet. Caes. 82; cf. also: paulum praelabitur ante, Cic. poët. N. D. 2, 43, 111.—
    (γ).
    With comp.:

    haud paulum major,

    Sil. 15, 21:

    tardius,

    Stat. Th. 10, 938.
    2.
    Paulus ( Paull-), i, m., a Roman surname (not a praenomen; cf. Borghesi Framm. de' Fasti Cons. i. p. 49, and his Dec. Numism. 4, n. 10) of the Æmilian family, Cic. Lael. 6, 21; id. Verr. 2, 5, 6, § 14.
    I.
    L. Aemilius Paulus, a consul who fell in the battle near Cannœ, Hor. C. 1, 12, 38; Cic. Sen. 20, 75; id. Div. 2, 33, 71.—
    II.
    The son of no. I., the adoptive father of the younger Scipio and the conqueror of Perseus, Cic. Rab. Post. 1, 2; id. Sen. 6, 15. —
    III.
    Q. Paulus Fabius Maximus, a consul A. U. C. 743, Front. Aquaed. 100.—
    IV. V. VI.
    Sergius Paulus, proconsul in Cyprus, Vulg. Act. 13, 7.—Hence,
    A.
    Paulĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Paulian:

    Pauliana victoria,

    the victory of L. Æmilius Paulus over Perseus, Val. Max. 8, 11, 1: Pauliana responsa, of the jurist J. Paulus, Dig. praef. ad Antecess. § 5.—
    B.
    Paulī-nus ( Paull-), a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Pauline, only as a Roman surname.—Subst.
    1.
    Paulīnus, i, m.:

    C. Suetonius Paulinus,

    Tac. A. 14, 29.—
    2.
    Paulīna, ae, f.:

    Lollia Paulina,

    wife of the emperor Caligula, Suet. Calig. 25; Tac. A. 12, 1; Plin. 9, 35, 58, § 117.

    Lewis & Short latin dictionary > Paullus

  • 4 paullus

    1.
    paulus ( paull-), a, um, adj. [for paurulus; Gr. root pauros; cf. misellus for miserulus].
    I.
    In gen., little, small (anteclass. and poet.):

    paulo momento huc vel illuc impelli,

    Ter. And. 1, 5, 31:

    paulo sumptu,

    id. Ad. 5, 4, 22:

    pauper a paulo lare,

    Varr. L. L. 5, § 92 Müll.: paula trua, Titin. ap. Non. 19, 19.—
    (β).
    Subst.: pau-lum, i, n., a little, a trifle: de paulo paululum [p. 1318] hoc tibi dabo, Plaut. Curc. 1, 2, 31:

    quasi vero paulum intersiet,

    Ter. Eun. 4, 4, 18:

    an paulum hoc esse tibi videtur?

    id. ib. 5, 2, 18;

    5, 8, 38: agelli paulum,

    id. Ad. 5, 8, 26:

    supplicī,

    id. And. 5, 3, 32; so,

    negotī,

    id. Heaut. 3, 1, 92:

    lucri,

    id. ib. 4, 4, 25:

    paulum huic Cottae tribuit partium,

    allotted a small part of his defence, Cic. de Or. 1, 53, 229:

    nil Aut paulum abstulerat,

    Hor. Ep. 1, 15, 33:

    ubi paulum nescio quid superest,

    Juv. 11, 47: post paulum, v. infra. —
    II.
    Adverb. uses.
    A.
    Abl.: paulo, by a little, a little, somewhat.
    1.
    With comp.:

    paulo prius,

    Plaut. Men. 4, 3, 7:

    liberius paulo,

    Cic. Or. 24, 82:

    civis haud paulo melior, quam, etc.,

    id. Att. 2, 12, 3:

    paulo secus,

    id. de Or. 3, 30, 119:

    haud paulo plus,

    id. Fam. 7, 1, 3:

    paulo minus consideratus,

    id. Quint. 3, 11:

    paulo magis affabre factus,

    id. Verr. 1, 5, 14:

    verbis paulo magis priscis uti,

    id. Brut. 21, 82:

    paulo longius processerant,

    Caes. B. G. 2, 20:

    maturius paulo,

    id. ib. 1, 54:

    paulo minus quatuordecim annos,

    a little under, Suet. Ner. 40:

    paulo minus, quam privatum egit,

    id. Tib. 26:

    paulo minus octogesimo aetatis anno decessit,

    Plin. Ep. 7, 24, 1:

    paulo minus quinque millia,

    id. Pan. 28, 4.—
    2.
    Esp. with ante, post:

    quae paulo ante praecepta dedimus,

    Cic. Part. 39, 137:

    paulo ante,

    id. Verr. 2, 4, 3, § 6; Juv. 6, 227; 9, 114:

    post paulo,

    just after, a little after, Sall. C. 18, 3; Liv. 22, 60. —
    3.
    With words and expressions implying superiority or comparison:

    magnitudine paulo antecedunt,

    Caes. B. G. 6, 26:

    verba paulo nimium redundantia,

    Cic. de Or. 2, 21, 88:

    histrio si paulo se movit extra numerum,

    id. Par. 3, 2, 26:

    paulo ultra eum locum,

    Caes. B. C. 3, 66:

    paulo mox,

    Plin. 18, 28, 68, § 268.—
    4.
    Without comparison (rare), a little, somewhat:

    paulo qui est homo tolerabilis,

    Ter. Heaut. 1, 2, 31:

    ut non solum gloriosis consiliis utamur, sed etiam paulo salubribus,

    Cic. Att. 8, 12, 5:

    aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Lux mea, etc.,

    Cat. 68, 131.—Hence,
    B.
    Acc.: paulum, a little, somewhat:

    paulum supra eum locum,

    Caes. B. G. 6, 9:

    epistolae me paulum recreant,

    Cic. Att. 9, 6, 5:

    paulum differre,

    id. Agr. 2, 31, 85:

    requiescere,

    id. de Or. 1, 62, 265:

    commorari,

    id. Rosc. Com. 10, 28: scaphae paulum progressae, Sall. ap. Gell. 10, 26, 10 (Hist. 1, 60 Dietsch):

    paulum aspectu conterritus haesit,

    Verg. A. 3, 597.—
    (β).
    With adv. of time or place:

    post paulum,

    a little later, after a short time, Caes. B. G. 7, 50; Quint. 9, 4, 19; 2, 17, 25; 11, 3, 148:

    ultra paulum,

    id. 11, 3, 21; cf.:

    infra jugulum,

    Suet. Caes. 82; cf. also: paulum praelabitur ante, Cic. poët. N. D. 2, 43, 111.—
    (γ).
    With comp.:

    haud paulum major,

    Sil. 15, 21:

    tardius,

    Stat. Th. 10, 938.
    2.
    Paulus ( Paull-), i, m., a Roman surname (not a praenomen; cf. Borghesi Framm. de' Fasti Cons. i. p. 49, and his Dec. Numism. 4, n. 10) of the Æmilian family, Cic. Lael. 6, 21; id. Verr. 2, 5, 6, § 14.
    I.
    L. Aemilius Paulus, a consul who fell in the battle near Cannœ, Hor. C. 1, 12, 38; Cic. Sen. 20, 75; id. Div. 2, 33, 71.—
    II.
    The son of no. I., the adoptive father of the younger Scipio and the conqueror of Perseus, Cic. Rab. Post. 1, 2; id. Sen. 6, 15. —
    III.
    Q. Paulus Fabius Maximus, a consul A. U. C. 743, Front. Aquaed. 100.—
    IV. V. VI.
    Sergius Paulus, proconsul in Cyprus, Vulg. Act. 13, 7.—Hence,
    A.
    Paulĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Paulian:

    Pauliana victoria,

    the victory of L. Æmilius Paulus over Perseus, Val. Max. 8, 11, 1: Pauliana responsa, of the jurist J. Paulus, Dig. praef. ad Antecess. § 5.—
    B.
    Paulī-nus ( Paull-), a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Pauline, only as a Roman surname.—Subst.
    1.
    Paulīnus, i, m.:

    C. Suetonius Paulinus,

    Tac. A. 14, 29.—
    2.
    Paulīna, ae, f.:

    Lollia Paulina,

    wife of the emperor Caligula, Suet. Calig. 25; Tac. A. 12, 1; Plin. 9, 35, 58, § 117.

    Lewis & Short latin dictionary > paullus

  • 5 Paulus

    1.
    paulus ( paull-), a, um, adj. [for paurulus; Gr. root pauros; cf. misellus for miserulus].
    I.
    In gen., little, small (anteclass. and poet.):

    paulo momento huc vel illuc impelli,

    Ter. And. 1, 5, 31:

    paulo sumptu,

    id. Ad. 5, 4, 22:

    pauper a paulo lare,

    Varr. L. L. 5, § 92 Müll.: paula trua, Titin. ap. Non. 19, 19.—
    (β).
    Subst.: pau-lum, i, n., a little, a trifle: de paulo paululum [p. 1318] hoc tibi dabo, Plaut. Curc. 1, 2, 31:

    quasi vero paulum intersiet,

    Ter. Eun. 4, 4, 18:

    an paulum hoc esse tibi videtur?

    id. ib. 5, 2, 18;

    5, 8, 38: agelli paulum,

    id. Ad. 5, 8, 26:

    supplicī,

    id. And. 5, 3, 32; so,

    negotī,

    id. Heaut. 3, 1, 92:

    lucri,

    id. ib. 4, 4, 25:

    paulum huic Cottae tribuit partium,

    allotted a small part of his defence, Cic. de Or. 1, 53, 229:

    nil Aut paulum abstulerat,

    Hor. Ep. 1, 15, 33:

    ubi paulum nescio quid superest,

    Juv. 11, 47: post paulum, v. infra. —
    II.
    Adverb. uses.
    A.
    Abl.: paulo, by a little, a little, somewhat.
    1.
    With comp.:

    paulo prius,

    Plaut. Men. 4, 3, 7:

    liberius paulo,

    Cic. Or. 24, 82:

    civis haud paulo melior, quam, etc.,

    id. Att. 2, 12, 3:

    paulo secus,

    id. de Or. 3, 30, 119:

    haud paulo plus,

    id. Fam. 7, 1, 3:

    paulo minus consideratus,

    id. Quint. 3, 11:

    paulo magis affabre factus,

    id. Verr. 1, 5, 14:

    verbis paulo magis priscis uti,

    id. Brut. 21, 82:

    paulo longius processerant,

    Caes. B. G. 2, 20:

    maturius paulo,

    id. ib. 1, 54:

    paulo minus quatuordecim annos,

    a little under, Suet. Ner. 40:

    paulo minus, quam privatum egit,

    id. Tib. 26:

    paulo minus octogesimo aetatis anno decessit,

    Plin. Ep. 7, 24, 1:

    paulo minus quinque millia,

    id. Pan. 28, 4.—
    2.
    Esp. with ante, post:

    quae paulo ante praecepta dedimus,

    Cic. Part. 39, 137:

    paulo ante,

    id. Verr. 2, 4, 3, § 6; Juv. 6, 227; 9, 114:

    post paulo,

    just after, a little after, Sall. C. 18, 3; Liv. 22, 60. —
    3.
    With words and expressions implying superiority or comparison:

    magnitudine paulo antecedunt,

    Caes. B. G. 6, 26:

    verba paulo nimium redundantia,

    Cic. de Or. 2, 21, 88:

    histrio si paulo se movit extra numerum,

    id. Par. 3, 2, 26:

    paulo ultra eum locum,

    Caes. B. C. 3, 66:

    paulo mox,

    Plin. 18, 28, 68, § 268.—
    4.
    Without comparison (rare), a little, somewhat:

    paulo qui est homo tolerabilis,

    Ter. Heaut. 1, 2, 31:

    ut non solum gloriosis consiliis utamur, sed etiam paulo salubribus,

    Cic. Att. 8, 12, 5:

    aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Lux mea, etc.,

    Cat. 68, 131.—Hence,
    B.
    Acc.: paulum, a little, somewhat:

    paulum supra eum locum,

    Caes. B. G. 6, 9:

    epistolae me paulum recreant,

    Cic. Att. 9, 6, 5:

    paulum differre,

    id. Agr. 2, 31, 85:

    requiescere,

    id. de Or. 1, 62, 265:

    commorari,

    id. Rosc. Com. 10, 28: scaphae paulum progressae, Sall. ap. Gell. 10, 26, 10 (Hist. 1, 60 Dietsch):

    paulum aspectu conterritus haesit,

    Verg. A. 3, 597.—
    (β).
    With adv. of time or place:

    post paulum,

    a little later, after a short time, Caes. B. G. 7, 50; Quint. 9, 4, 19; 2, 17, 25; 11, 3, 148:

    ultra paulum,

    id. 11, 3, 21; cf.:

    infra jugulum,

    Suet. Caes. 82; cf. also: paulum praelabitur ante, Cic. poët. N. D. 2, 43, 111.—
    (γ).
    With comp.:

    haud paulum major,

    Sil. 15, 21:

    tardius,

    Stat. Th. 10, 938.
    2.
    Paulus ( Paull-), i, m., a Roman surname (not a praenomen; cf. Borghesi Framm. de' Fasti Cons. i. p. 49, and his Dec. Numism. 4, n. 10) of the Æmilian family, Cic. Lael. 6, 21; id. Verr. 2, 5, 6, § 14.
    I.
    L. Aemilius Paulus, a consul who fell in the battle near Cannœ, Hor. C. 1, 12, 38; Cic. Sen. 20, 75; id. Div. 2, 33, 71.—
    II.
    The son of no. I., the adoptive father of the younger Scipio and the conqueror of Perseus, Cic. Rab. Post. 1, 2; id. Sen. 6, 15. —
    III.
    Q. Paulus Fabius Maximus, a consul A. U. C. 743, Front. Aquaed. 100.—
    IV. V. VI.
    Sergius Paulus, proconsul in Cyprus, Vulg. Act. 13, 7.—Hence,
    A.
    Paulĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Paulian:

    Pauliana victoria,

    the victory of L. Æmilius Paulus over Perseus, Val. Max. 8, 11, 1: Pauliana responsa, of the jurist J. Paulus, Dig. praef. ad Antecess. § 5.—
    B.
    Paulī-nus ( Paull-), a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Pauline, only as a Roman surname.—Subst.
    1.
    Paulīnus, i, m.:

    C. Suetonius Paulinus,

    Tac. A. 14, 29.—
    2.
    Paulīna, ae, f.:

    Lollia Paulina,

    wife of the emperor Caligula, Suet. Calig. 25; Tac. A. 12, 1; Plin. 9, 35, 58, § 117.

    Lewis & Short latin dictionary > Paulus

  • 6 paulus

    1.
    paulus ( paull-), a, um, adj. [for paurulus; Gr. root pauros; cf. misellus for miserulus].
    I.
    In gen., little, small (anteclass. and poet.):

    paulo momento huc vel illuc impelli,

    Ter. And. 1, 5, 31:

    paulo sumptu,

    id. Ad. 5, 4, 22:

    pauper a paulo lare,

    Varr. L. L. 5, § 92 Müll.: paula trua, Titin. ap. Non. 19, 19.—
    (β).
    Subst.: pau-lum, i, n., a little, a trifle: de paulo paululum [p. 1318] hoc tibi dabo, Plaut. Curc. 1, 2, 31:

    quasi vero paulum intersiet,

    Ter. Eun. 4, 4, 18:

    an paulum hoc esse tibi videtur?

    id. ib. 5, 2, 18;

    5, 8, 38: agelli paulum,

    id. Ad. 5, 8, 26:

    supplicī,

    id. And. 5, 3, 32; so,

    negotī,

    id. Heaut. 3, 1, 92:

    lucri,

    id. ib. 4, 4, 25:

    paulum huic Cottae tribuit partium,

    allotted a small part of his defence, Cic. de Or. 1, 53, 229:

    nil Aut paulum abstulerat,

    Hor. Ep. 1, 15, 33:

    ubi paulum nescio quid superest,

    Juv. 11, 47: post paulum, v. infra. —
    II.
    Adverb. uses.
    A.
    Abl.: paulo, by a little, a little, somewhat.
    1.
    With comp.:

    paulo prius,

    Plaut. Men. 4, 3, 7:

    liberius paulo,

    Cic. Or. 24, 82:

    civis haud paulo melior, quam, etc.,

    id. Att. 2, 12, 3:

    paulo secus,

    id. de Or. 3, 30, 119:

    haud paulo plus,

    id. Fam. 7, 1, 3:

    paulo minus consideratus,

    id. Quint. 3, 11:

    paulo magis affabre factus,

    id. Verr. 1, 5, 14:

    verbis paulo magis priscis uti,

    id. Brut. 21, 82:

    paulo longius processerant,

    Caes. B. G. 2, 20:

    maturius paulo,

    id. ib. 1, 54:

    paulo minus quatuordecim annos,

    a little under, Suet. Ner. 40:

    paulo minus, quam privatum egit,

    id. Tib. 26:

    paulo minus octogesimo aetatis anno decessit,

    Plin. Ep. 7, 24, 1:

    paulo minus quinque millia,

    id. Pan. 28, 4.—
    2.
    Esp. with ante, post:

    quae paulo ante praecepta dedimus,

    Cic. Part. 39, 137:

    paulo ante,

    id. Verr. 2, 4, 3, § 6; Juv. 6, 227; 9, 114:

    post paulo,

    just after, a little after, Sall. C. 18, 3; Liv. 22, 60. —
    3.
    With words and expressions implying superiority or comparison:

    magnitudine paulo antecedunt,

    Caes. B. G. 6, 26:

    verba paulo nimium redundantia,

    Cic. de Or. 2, 21, 88:

    histrio si paulo se movit extra numerum,

    id. Par. 3, 2, 26:

    paulo ultra eum locum,

    Caes. B. C. 3, 66:

    paulo mox,

    Plin. 18, 28, 68, § 268.—
    4.
    Without comparison (rare), a little, somewhat:

    paulo qui est homo tolerabilis,

    Ter. Heaut. 1, 2, 31:

    ut non solum gloriosis consiliis utamur, sed etiam paulo salubribus,

    Cic. Att. 8, 12, 5:

    aut nihil aut paulo cui tum concedere digna, Lux mea, etc.,

    Cat. 68, 131.—Hence,
    B.
    Acc.: paulum, a little, somewhat:

    paulum supra eum locum,

    Caes. B. G. 6, 9:

    epistolae me paulum recreant,

    Cic. Att. 9, 6, 5:

    paulum differre,

    id. Agr. 2, 31, 85:

    requiescere,

    id. de Or. 1, 62, 265:

    commorari,

    id. Rosc. Com. 10, 28: scaphae paulum progressae, Sall. ap. Gell. 10, 26, 10 (Hist. 1, 60 Dietsch):

    paulum aspectu conterritus haesit,

    Verg. A. 3, 597.—
    (β).
    With adv. of time or place:

    post paulum,

    a little later, after a short time, Caes. B. G. 7, 50; Quint. 9, 4, 19; 2, 17, 25; 11, 3, 148:

    ultra paulum,

    id. 11, 3, 21; cf.:

    infra jugulum,

    Suet. Caes. 82; cf. also: paulum praelabitur ante, Cic. poët. N. D. 2, 43, 111.—
    (γ).
    With comp.:

    haud paulum major,

    Sil. 15, 21:

    tardius,

    Stat. Th. 10, 938.
    2.
    Paulus ( Paull-), i, m., a Roman surname (not a praenomen; cf. Borghesi Framm. de' Fasti Cons. i. p. 49, and his Dec. Numism. 4, n. 10) of the Æmilian family, Cic. Lael. 6, 21; id. Verr. 2, 5, 6, § 14.
    I.
    L. Aemilius Paulus, a consul who fell in the battle near Cannœ, Hor. C. 1, 12, 38; Cic. Sen. 20, 75; id. Div. 2, 33, 71.—
    II.
    The son of no. I., the adoptive father of the younger Scipio and the conqueror of Perseus, Cic. Rab. Post. 1, 2; id. Sen. 6, 15. —
    III.
    Q. Paulus Fabius Maximus, a consul A. U. C. 743, Front. Aquaed. 100.—
    IV. V. VI.
    Sergius Paulus, proconsul in Cyprus, Vulg. Act. 13, 7.—Hence,
    A.
    Paulĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Paulian:

    Pauliana victoria,

    the victory of L. Æmilius Paulus over Perseus, Val. Max. 8, 11, 1: Pauliana responsa, of the jurist J. Paulus, Dig. praef. ad Antecess. § 5.—
    B.
    Paulī-nus ( Paull-), a, um, adj., of or belonging to a Paulus, Pauline, only as a Roman surname.—Subst.
    1.
    Paulīnus, i, m.:

    C. Suetonius Paulinus,

    Tac. A. 14, 29.—
    2.
    Paulīna, ae, f.:

    Lollia Paulina,

    wife of the emperor Caligula, Suet. Calig. 25; Tac. A. 12, 1; Plin. 9, 35, 58, § 117.

    Lewis & Short latin dictionary > paulus

  • 7 Mnester

    1.
    mnēster, ēris, m., = mnêstêr, a wooer, suitor, pure Lat. procus:

    ad mnesteras,

    Hyg. Fab. 126.
    2.
    Mnēster, ēris, m., a Roman surname:

    M. Lepidus Mnester,

    a pantomime, favorite of Caligula, Suet. Calig. 36; 55; 57.

    Lewis & Short latin dictionary > Mnester

  • 8 mnester

    1.
    mnēster, ēris, m., = mnêstêr, a wooer, suitor, pure Lat. procus:

    ad mnesteras,

    Hyg. Fab. 126.
    2.
    Mnēster, ēris, m., a Roman surname:

    M. Lepidus Mnester,

    a pantomime, favorite of Caligula, Suet. Calig. 36; 55; 57.

    Lewis & Short latin dictionary > mnester

  • 9 Sulla

    Sulla (less correctly Sylla), ae, m., a surname in the gens Cornelia. So, esp.,
    I.
    L. Cornelius Sulla Felix, the celebrated Roman dictator, Cic. Div. 1, 33, 72; Sall. J. 100, 2; Flor. 3, 21, 5; Vell. 2, 17, 1.—Hence, Sullānus, a, um, adj., of or belonging to Sulla:

    tempus,

    Cic. Par. 6, 2, 46:

    ager,

    id. Agr. 2, 26, 70:

    assignationes,

    id. ib. 3, 1, 3:

    proscriptio,

    Sen. Ira, 2, 34, 3:

    saeculum,

    id. ib. 1, 20, 4:

    partes,

    Nep. Att. 2:

    tempora,

    Plin. 9, 35, 59, § 123. — Subst.: Sullāni, ōrum, m., partisans of Sulla, Cic. Agr. 3, 2, 7.—
    II.
    L. Cornelius Sulla Faustus, usually called Faustus Sulla, a son of the dictator, Cic. Clu. 34, 94; id. Agr. 1, 4, 12; id. Att. 8, 3, 7 al.—
    III.
    P. Cornelius Sulla, a relation of the dictator, accused of ambitus, and defended by Cicero in an oration still extant.
    IV.
    Publius and Servius Sulla, conspirators with Catiline, Sall. C. 17, 3; cf. Cic. Sull. 2, 4.—
    V.

    Lewis & Short latin dictionary > Sulla

  • 10 Sullani

    Sulla (less correctly Sylla), ae, m., a surname in the gens Cornelia. So, esp.,
    I.
    L. Cornelius Sulla Felix, the celebrated Roman dictator, Cic. Div. 1, 33, 72; Sall. J. 100, 2; Flor. 3, 21, 5; Vell. 2, 17, 1.—Hence, Sullānus, a, um, adj., of or belonging to Sulla:

    tempus,

    Cic. Par. 6, 2, 46:

    ager,

    id. Agr. 2, 26, 70:

    assignationes,

    id. ib. 3, 1, 3:

    proscriptio,

    Sen. Ira, 2, 34, 3:

    saeculum,

    id. ib. 1, 20, 4:

    partes,

    Nep. Att. 2:

    tempora,

    Plin. 9, 35, 59, § 123. — Subst.: Sullāni, ōrum, m., partisans of Sulla, Cic. Agr. 3, 2, 7.—
    II.
    L. Cornelius Sulla Faustus, usually called Faustus Sulla, a son of the dictator, Cic. Clu. 34, 94; id. Agr. 1, 4, 12; id. Att. 8, 3, 7 al.—
    III.
    P. Cornelius Sulla, a relation of the dictator, accused of ambitus, and defended by Cicero in an oration still extant.
    IV.
    Publius and Servius Sulla, conspirators with Catiline, Sall. C. 17, 3; cf. Cic. Sull. 2, 4.—
    V.

    Lewis & Short latin dictionary > Sullani

  • 11 Sullanus

    Sulla (less correctly Sylla), ae, m., a surname in the gens Cornelia. So, esp.,
    I.
    L. Cornelius Sulla Felix, the celebrated Roman dictator, Cic. Div. 1, 33, 72; Sall. J. 100, 2; Flor. 3, 21, 5; Vell. 2, 17, 1.—Hence, Sullānus, a, um, adj., of or belonging to Sulla:

    tempus,

    Cic. Par. 6, 2, 46:

    ager,

    id. Agr. 2, 26, 70:

    assignationes,

    id. ib. 3, 1, 3:

    proscriptio,

    Sen. Ira, 2, 34, 3:

    saeculum,

    id. ib. 1, 20, 4:

    partes,

    Nep. Att. 2:

    tempora,

    Plin. 9, 35, 59, § 123. — Subst.: Sullāni, ōrum, m., partisans of Sulla, Cic. Agr. 3, 2, 7.—
    II.
    L. Cornelius Sulla Faustus, usually called Faustus Sulla, a son of the dictator, Cic. Clu. 34, 94; id. Agr. 1, 4, 12; id. Att. 8, 3, 7 al.—
    III.
    P. Cornelius Sulla, a relation of the dictator, accused of ambitus, and defended by Cicero in an oration still extant.
    IV.
    Publius and Servius Sulla, conspirators with Catiline, Sall. C. 17, 3; cf. Cic. Sull. 2, 4.—
    V.

    Lewis & Short latin dictionary > Sullanus

См. также в других словарях:

  • Nero — For other uses, see Nero (disambiguation). Nero 5th Emperor of the Roman Empire Bust of Nero at the Musei Capitolini, Rome Reign …   Wikipedia

  • Claudia (gens) — Tiberius Claudius Nero, Second Roman Emperor The gens Claudia, sometimes written Clodia, was one of the most prominent patrician houses at Rome. The gens traced its origin to the earliest days of the Roman Republic. The first of the Claudii to… …   Wikipedia

  • Augustus — For other uses of Octavius, see Octavius (disambiguation). For other uses of Octavian, see Octavian (disambiguation). For other uses of Augustus, see Augustus (disambiguation) …   Wikipedia

  • Julia — Infobox Given Name Revised name = Julia imagesize= caption= pronunciation= gender = Female meaning = Youthful region = origin = Latin related names = Julius, Julie, Ivlia footnotes = Julia is usually a woman s given name or a surname. It is of… …   Wikipedia

  • Octavia (gens) — The gens Octavia was a plebeian family at Rome, which was raised to patrician status by Caesar during the 1st century BC The first member of the gens to achieve prominence was Gnaeus Octavius Rufus, quaestor circa 230 BC. Over the following two… …   Wikipedia

  • Grushin — Recorded in many spelling forms including Grushin, Gruszecki, Krusche, Kruschov, Gruszko, Gruskewitz and Kruschel, this Polish, German, Russian and Slavonic surname, often recorded with diminutive or locational suffixes such as ski , ewitz and… …   Surnames reference

  • Gruszecki — Recorded in many spelling forms including Grushin, Gruszecki, Krusche, Kruschov, Gruszko, Gruskewitz and Kruschel, this Polish, German, Russian and Slavonic surname, often recorded with diminutive or locational suffixes such as ski , ewitz and… …   Surnames reference

  • Kruschev — Recorded in many spelling forms including Grushin, Gruszecki, Krusche, Kruschov, Gruszko, Gruskewitz and Kruschel, this Polish, German, Russian and Slavonic surname, often recorded with diminutive or locational suffixes such as ski , ewitz and… …   Surnames reference

  • Kruschov — Recorded in many spelling forms including Grushin, Gruszecki, Krusche, Kruschov, Gruszko, Gruskewitz and Kruschel, this Polish, German, Russian and Slavonic surname, often recorded with diminutive or locational suffixes such as ski , ewitz and… …   Surnames reference

  • Kruszelnicki — Recorded in many spelling forms including Grushin, Gruszecki, Krusche, Kruschov, Gruszko, Gruskewitz and Kruschel, this Polish, German, Russian and Slavonic surname, often recorded with diminutive or locational suffixes such as ski , ewitz and… …   Surnames reference

  • Titus — Infobox Roman emperor name = Titus title = Emperor of the Roman Empire full name = Titus Flavius Vespasianus (from birth to AD 69); Titus Flavius Caesar Vespasianus (from 69 to accession); Titus Flavius Caesar Vespasianus Augustus (as emperor)… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»